Eerder vertelde ik u hoe het is om iets aan je eigen vrouw te verkopen. Heeft u uw eigen vrouw wel eens een spaaradvies gegeven? Nee? Dat is logisch. We hebben het er altijd over dat vrouwen een gat in hun hand hebben, maar dat is dus niet zo. Vrouwen zijn veel meer dan mannen van de koopjes bewust. Mannen lopen de winkel in, weten wat ze nodig hebben en kijken in het rek. Meestal eerst het verkeerde rek want we vragen niet. Nee dat doen we niet. We wachten tot de leuke verkoopster ons komt helpen. Onze lief gaat dan in discussie met wat ons het leukste staat, maar wij hebben ons oog al op het meest praktische laten vallen. Die kopen we en met vijf minuten staan we buiten. Dat had je dus gewild. Nee vriendin lief zegt doodleuk; "Ach pas die ook eens."

"Maar ik heb toch al wat ik nodig heb."

Ter wille van de vrede sta je vervolgens nog allerlei leuke bij passende shirts, overhemden en truien te passen die onverrichter zaken terug de rekken in gaan. Voorzichtig probeer ik dan aan te kondigen dat het zowel genoeg is. Meestal is dit net vijf minuten te laat, want met een rode kop en binnensmonds vloekend sta ik in mijn schoenen te hupsen in het te kleine kleedhok.

Kleren kopen, is van tevoren bepalen wat je wilt hebben en wat het ongeveer mag kosten, een winkel binnen lopen, kijken wat aan je wensen voldoet, pinnen en pleite. Niet talloze kledingstukken uit de rekken rukken en toch niet kopen. Persoonlijk heb ik dan ook een andere instelling van iets nodig vinden om te kopen. Kent u de opmerking: "Als ik het nu niet koop, dan krijg ik er spijt van."

Meestal gaat het dan om uitverkoopjes. Kleding met een flink percentage korting. Als ze dan weer dertig procent korting hebben gekregen over duizend euro oorspronkelijke prijs, dan hebben de dames 300 euro gespaard. Ik zal u vertellen, ik heb zojuist een lening afgesloten om al deze spaargelden af te halen.

Ronald