Cabriolet

 

Het is nu echt zomer, en als ik ’s morgens naar mijn werk rijd, haal ik de panelen van het dak om volledig in de zon te cruisen naar Zaandam. Ja, die Koolen heeft een spullen niet te geloven, een heuse cabriolet.

Maar laten we wel reëel blijven. Een cabriolet is voor mensen die niet kunnen motorrijden. En mijn motorrijlessen waren een comedy caper op zich. Een keer belandde ik onder een geparkeerde vrachtwagen, maakte een schuiver met het gevolg dat ik een gat in mijn nieuwe spijkerbroek had en als klap op de vuurpijl liep ik tijdens een andere les ook nog een gekneusde enkel op.

Inmiddels dus maar een cabriolet. Echt vrouwen versieren is er niet bij. Het is immers geen oldtimer, splinternieuwe BMW of een Mercedes uit de S klasse. Als ik sexy mijn arm uit de auto laat bungelen en de vrouwen aan kijk, zien ze me niet rijden. Een cabriolet is dan ook een groot woord voor een Nissan 100 NX van ruim twaalf jaar oud. Het betreft een klein autootje met een T-roof, dus het dak kan er niets eens volledig af. Een windscherm kan er niet in dus bij een snelheid van 80 km per uur weet je het wel. De wind waait en klappert aan alle kanten om je oren. Ik heb zo ie zo al, dat als ik maandagochtend en vrijdagmiddag in die achteruitkijkspiegel kijk mijn haargrens een centimeter is opgeschoven. Als ik gestijfd met gel in mijn haar, met 80 km per uur en open dak rijd, vliegen er hele plukken tegelijk uit.

Het grote voordeel van een cabriolet ten opzichte van een motor is dat je gewoon ’s ochtends in pak kunt instappen en niet een helm op hoeft. Bovendien ziet het er dynamisch uit met een wapperende stropdas die achter je aan waait. Het is alleen jammer dat je zowat gewurgd wordt door de wapperende stropdas. Inmiddels zit ik met een badmuts tegen de haaruitval in de auto en heb ik mijn stropdas met plakband op mijn buik geplakt, kortom een Hollywood ster in actie.

Ronald