Penopauze

Mijn vriendin denkt dat ik met mijn 36 jaar al de penopauze ben ingestapt. Ik overdenk filosofisch wat ik met mijn leven wil. Is dit werkelijk het werk dat ik altijd wil blijven doen of word ik liever schilder à la Wolkers, waarbij de modellen hun voile langs hun naakte schouders laten glijden. Vervolgens neem ik hen een paar uur lang in het vizier om hun lichamelijke rondingen met olieverf op het doek te zetten, waarna een sessie “action painting’ tussen kunstenaar en model losbarst.

Mijn vriendin weet dus niet wat de kenmerken van een ware penopauze zijn. Ik zal u een korte beschrijving van de penopauze en de kenmerken geven aan de hand van een praktijkvoorbeeld. De KRO bracht vroeger de serie “Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen” op televisie. Hierin speelde een vrolijke goed uitziende Hollandse jongen die menig vrouwenhart sneller deed kloppen. Die jongen bleek bovendien nog bijzonder mooi te kunnen zingen. Van dat zingen heeft deze jongen zijn beroep gemaakt en zoals we allen weten is Rob de Nijs inmiddels een gewaard lid van het Hollandse muzikantengilde. Toen was Rob vooral van het nette genre en kon zo het boegbeeld van de KRO zijn.

Maar belangrijker in deze is: wat gebeurde er in de penopauze met Rob. Rob maakte ruzie met zijn Belinda, die voor hem de liedjes schreef, en de breuk in de relatie was bijna een feit. Rob, die zich van zijn beste kant liet zien zette een paar tatoeages en liet zich stoer, half naakt met leren vest, dwars op een motor gezeten op de voorkant van Panorama fotograferen. Ondertussen maakte hij een zwijmelnummer ter ere van zijn dode hond. “Bo, ik mis je zo.” Toen Rob door zijn penopauzeperikelen heen was, kwam hij weer terug bij Belinda. Inmiddels was Belinda ontdaan van de nietjes uit Playboy, ze moest immers ook rond komen.

Buiten de levensbeschouwingen om, heb ik geen penopauzekenmerken. Ik heb geen wensen ten aanzien van tatoeages van mijn favoriete voetbalclub, heb geen halflange zwarte lerenjas en heb ik ook geen tweede hypotheek genomen om een Harley Davidson in de schuur te zetten, die ik iedere zaterdagochtend naar buiten rijd om hem in mijn leren vest te poetsen, terwijl ik de kinderschaar uit de buurt stoer aankijk. Dat ik naar de dames kijk heeft niets met ‘action painting te maken, maar alles met het feit dat ik door de toenemende warmte steeds meer geïnteresseerd raak in de zomercollectie 2005.

Ronald