De werkster

Een werkster is niets anders dan een sekssymbool, een pure bom erotische ontlading. In hun zwarte kortgerokte schoonmaakpakjes, waar de borsten nog ternauwernood ingebonden kunnen worden en het begin van de billen onder het rokje uitsteken. Voor het mooie hebben ze er een wit schoortje voor. Althans als ik RTL5 mag geloven.

Vroeger was het al niet anders. Ik weet niet of u de Russ Maier films kent? In deze films eind jaren zestig was de werkster ook hoog gehakt, maar waren de borsten nog door de natuur gemaakt en werd de schaamstreek nog bedekt door een kokosmat waar je in drie talen hartelijk welkom in kon scheren. En als de man des huizes thuis kwam, seks niet normaal meer. Dan gebeurden er dingen die je niet eens aan je eigen vrouw durft te vragen. En als de vrouw dan thuis kwam, knuffelde ze gezellig mee. Dit beeld staat haaks op de Saar van Swiebertje, die met drie vitrages  om en een theemuts op nog geen levenslang veroordeelde kan opwinden.

Wij hebben een Zuid-Amerikaanse werkster. Zij heeft dan gewoon een spijkerbroek aan, maar ik dacht maar zo, in al die meiden zit Salsa, dus vooruit. Gekleed in mijn gulponderbroek en smokingstrik sprong ik achter de kast vandaan. Wat er verder gebeurde laat zich raden. De vrouw des huizes kwam met een kwade blik in haar ogen thuis.
“Waarom kijk je zo boos?”
“Wie denk jij dat er vanmiddag gaat stofzuigen?”
“Euh…, niet aangedacht.”

Ronald